|
|
SREDIŠNJI POJAS > PLANINE ZAPADNE BOSNE I DINARA > KLEKOVAČKO-GRMEČKA GRUPA > Bobija (zapadna Bosna)
Država: Bosna i Hercegovina
Najviši vrh: Bobijski vrh, 1465 m
Koordinate najvišeg vrha: 44.4168, 16.6838
Država: Bosna i Hercegovina
Najviši vrh: Bobijski vrh, 1465 m
Koordinate najvišeg vrha: 44.4168, 16.6838
O planini
Uvod
|
|
Bobija (ćiril. Бобија) je srednje visoka planina i Zapadnoj Bosni, čiji se glavni greben pruža dinarskim smjerom sjeverozapad-jugoistok, paraleno s grebenima susjednih planina Srnetice (prema sjeveru), Šiša-gore (prema sjeveroistoku) i Klekovače (prema jugozapadu) - članina čiji grebeni također prate klasični dinarski smjer. Najviši vrh je Bobijski vrh (1465 m).
Najvećim je dijelom prekrivena šumom, u koji su najvrijedniji tipovi staništa srednjoeuropske subalpinske bukove šume sa svojtama Acer i planinskom kiselicom (Rumex arifolius) te stanište plemenitih lišćara (Tilio-Acerion) na strmim padinama, siparima i jarugama. ENGLISH SUMMARY: Bobija (Western Bosnia)Bobija (Cyrillic: Бобија) is a medium-high mountain in Western Bosnia, whose main ridge extends in the classic Dinaric direction northwest-southeast, parallel to the ridges of the neighboring mountains Srnetica (to the north), Šiša-gora (to the northeast) and Klekovača (to the southwest) - whose ridges also follow the classical Dinaric direction. The highest peak of Bobija is Bobijski vrh (1465 m). It is mostly covered with forest. 
Naslovna fotografija
Pogled s Klekovače na Bobiju - planina koja se vidi iza grebena klekovačkog Crnog vrha (prepoznatljiv po stjenovitom vrhu). Iza Bobije nazire se Šiša-gora, |
 Klikom na logotip Booking.com direktno pronađi smještaj u okolici Bobije
Oglašavajte ovdje:
|
Detalj stare topografske karte izvornog mjerila 1:100.000
PRIRODA
Biljni svijet
Planina Bobija je najvećim dijelom prekrivena šumom u kojoj su najvrijedniji tipovi staništa srednjoeuropske subalpinske bukove šume sa svojtama Acer i planinskom kiselicom (Rumex arifolius) te stanište plemenitih lišćara (Tilio-Acerion) na strmim padinama, siparima i jarugama.
1) Šume plemenitih lišćara (TilioAcerion) na strmim padinama, siparima i jarugama
Orografski uvjetovana, staništa ovih šuma odlikuju mokra (mezohigrofilna) i izrazito humusna duboka zemljišta. Mezohigrofilnost potiče od dužeg ležanja snijega, većih padalina ili bočnog dotjecanja vode. Nagomilavanje zrelog humusa ih čini izrazito nitrofilnim staništima (staništa koja zahtjevaju mnogo dušika). Zajednička osobina im je i povišena relativna vlaga zraka. Upravo su spomenute edafsko-mikroklimatske osobine (edafski faktori – predstavljaju grupu ekoloških faktora koji se odnose na fizičke, kemijske i biološke osobine zemljišta) i uzrok začuđujuće sličnosti florističkog sastava, što ih je i objedinilo u sintaksonomskom smislu. Međutim, ova staništa se reljefski, geološki, morfologijom i edifikatorima sastojina vrlo razlikuju. Tako je unutar ovoga tipa na Bobiji nazočno stanište miješane šume gorskog javora i običnog jasena na vapnencima (Aceri-Fraxinetum calcicolum), kao i na većini dinarskih planina kredne starosti, sa okršenim vapnencim bogatim vrtačama (mrežasti krš, odn. boginjavi karst) - u BiH još na Grmeču, Osječenici, Klekovači, Srnetici, Ovčari, Dimitoru, Manjači, Čemernici, Bjelašnici, Igmanu, Leliji, Romaniji, Magliću i dr.
2) Srednjoeuropske subalpinske bukove šume sa svojtama Acer i planinskom kisleicom (Rumex arifolius)
Subalpinske šume sgorskim javorom (Acer pseudoplatanus) su trajni klimaregionalni stadij na zapadnim Dinaridima u BiH. Obrastaju blage padine subalpinskog pojasa, a sreću se i malo niže, na ravnim terenima i dubokim zemljištima obraslih glacijalnih jezera (jezerine), gdje sekularnom sukcesijom postepeno prelaze u klimaregionalnu zajednicu gorske šume. Edifikator je uglavnom gorski javor (Acer pseudoplatanus); u razini drveća dolaze još bukva i smreka.
1) Šume plemenitih lišćara (TilioAcerion) na strmim padinama, siparima i jarugama
Orografski uvjetovana, staništa ovih šuma odlikuju mokra (mezohigrofilna) i izrazito humusna duboka zemljišta. Mezohigrofilnost potiče od dužeg ležanja snijega, većih padalina ili bočnog dotjecanja vode. Nagomilavanje zrelog humusa ih čini izrazito nitrofilnim staništima (staništa koja zahtjevaju mnogo dušika). Zajednička osobina im je i povišena relativna vlaga zraka. Upravo su spomenute edafsko-mikroklimatske osobine (edafski faktori – predstavljaju grupu ekoloških faktora koji se odnose na fizičke, kemijske i biološke osobine zemljišta) i uzrok začuđujuće sličnosti florističkog sastava, što ih je i objedinilo u sintaksonomskom smislu. Međutim, ova staništa se reljefski, geološki, morfologijom i edifikatorima sastojina vrlo razlikuju. Tako je unutar ovoga tipa na Bobiji nazočno stanište miješane šume gorskog javora i običnog jasena na vapnencima (Aceri-Fraxinetum calcicolum), kao i na većini dinarskih planina kredne starosti, sa okršenim vapnencim bogatim vrtačama (mrežasti krš, odn. boginjavi karst) - u BiH još na Grmeču, Osječenici, Klekovači, Srnetici, Ovčari, Dimitoru, Manjači, Čemernici, Bjelašnici, Igmanu, Leliji, Romaniji, Magliću i dr.
2) Srednjoeuropske subalpinske bukove šume sa svojtama Acer i planinskom kisleicom (Rumex arifolius)
Subalpinske šume sgorskim javorom (Acer pseudoplatanus) su trajni klimaregionalni stadij na zapadnim Dinaridima u BiH. Obrastaju blage padine subalpinskog pojasa, a sreću se i malo niže, na ravnim terenima i dubokim zemljištima obraslih glacijalnih jezera (jezerine), gdje sekularnom sukcesijom postepeno prelaze u klimaregionalnu zajednicu gorske šume. Edifikator je uglavnom gorski javor (Acer pseudoplatanus); u razini drveća dolaze još bukva i smreka.
