---

SREDIŠNJI POJAS >​ PLANINE ZAPADNE BOSNE I DINARA > KLEKOVAČKO-GRMEČKA GRUPA > Crna Gora (zapadna Bosna)
Država: Bosna i Hercegovina
Najviši vrh: Gola kosa, 1651 m
Koordinate najvišeg vrha:

Uvod

---

Uvod

Ime planine, etimologija

Geografija/zemljopis planine

Reljef planine

Geologija planine

Vrhovi

Reljefni i ostali oblici u prostoru

Klima

Hidrologija – vode (rijeke i jezera)

Priroda

Prirodna baština

Biljni svijet - flora

Životinjski svijet - fauna

Zaštita prirode i ekologija

Stanovništvo i naselja

Povijesni / historijski pregled

Kulturno-povijesna baština

Tradicionalne aktivnosti i narodna baština

Tradicionalna gastronomija – jela i pića

Turizam

Priče iz planine …

Vodič po planini i kraju

Praktične informacije

Aktivnosti

Kada boraviti u planini?

Pješačenje i planinarenje

Slobodno penjanje i alpinizam

Biciklizam – brdski i klasični

Aktivnosti na vodi

Aktivnosti u zraku

Boravak u planini i kraju

Pristupi planini

Smještaj

Ugostiteljski objekti i usluge

Vremenska situacija / Vremenske prilike

Prometna situacija / Saobraćajne prilike

Upozorenja i sigurnost u planini

Izvori i literatura

Crna gora je planina jugozapadno i južno od Ključa u sjeverozapadnoj Bosni, pokrivena velikim brojem vrtača raznih dimenzija. Vrtače su prosječnog promjera 30 m, a dubine 8 m, neke i veće. Na 1 km2 dolazi 11-150 vrtača. Vrtače su izdubene u dolomitnim vapnencima.
IZVOR  SOLDO, Špiro: Crna gora. Enciklopedija Jugoslavije, svezak 2. Zagreb, 1956. str. 488.

ENGLISH SUMMARY: Crna Gora

-

MLINIŠTE Crna gora (planina)

Klikom na logotip Booking.com direktno pronađi smještaj u okolici Crne gore

Oglašavajte ovdje:

• lokalnu ponudu,
• usluge i servise
• smještaj
• gastronomsku ponudu
• lokalne proizvode
• turističku ponudu
• aktivnosti na otvorenom i dr.

Vrhovni komandant u drvarskoj operaciji1 Pukovnik Dimitrije Brajušković

​Posle razgovora s Kornjejevim, Tito je pozvao k sebi Arsa Jovanovića, Sretena Zujovića i Koču Popovića. Saopštio im je suštinu razgovora koje je vodio s general-lajtnantom Nikolajem Kornjejevim i dogovor da se Kornjejev s jednim dijelom Sovjetske vojne misije s Kupreškog polja avionom prebaci ra Vis. Zatim je razmotrena postojeća vojna situacija i tom prilikom je Koča Popović izvijestio da je 1. proleterskoj diviziji već javljeno da, počev od jutra 1. juna pa nadalje, obezbjeđuje sa sjevera i s juga prostor kod Mliništa sve dok ne prođe kolona Vrhovnog štaba od šumskog masiva Crne gore k Vitorog-planini. Nakon Kočinog izvještaja utanačeno je da kolona Vrhovnog štaba, preka predjela Bjeljevine, dođe do željezničke stanice Lisine, a odatle da ide željezničkom prugom do željezničke stanice Mlinište, odakle bi se išlo putem do sela Mliništa, a dalje, zavisno od konkretne situacije, najpodesnijim pravcem k Vitorog-planini. Oko 15 časova 1. juna Tito je naredio dalji pokret. Kolona je nastavila put dotadašnjom stazom i prošla na oko 100 m zapadno od kote 1204 i na oko 500 m zapadno od kote 1266, pa prispjevši do kraja staze nastavila kretanje između vrtača u pravcu zaravni Bjeljevine. Kada su nakon dva sata hoda tri bataljona 3. krajiške proleterske brigade, koji su sačinjavali prethodnicu, izbila na zaravan Bjeljevine, stigli na kosu Obršinu i stazom istočno od Obršine do željezničke pruge, na njih je cijelom njihovom dužinom otvorio snažnu vatru 3. bataljon njemačkog 13. SS brdsko-lovačkog puka, koji je blagovremeno bio posio položaje. Istovremeno su s istočne strane Samograda četnici otvorili vatru na 4. bataljon 3. krajiške proleterske brigade, koji je bio u desnoj pobočnici kolone Vrhovnog štaba. Ubrzo je 7. izviđački bataljon 7. SS dobrovoljačke brdske divizije »Princ Eugen« otvorio vatru na italijanski proleterski bataljon »Mateoti« 3. krajiške proleterske brigade i na dva bataljona Inženjerijske brigade Vrhovnog štaba, koji su se nalazili u lijevoj pobočnici kolone Vrhovnog štaba. Satima se vodila veoma oštra borba dok nisu sve te neprijateljske snage, uprkos tome što im je

kao pojačanje od Potoka došao 1. bataljon 13. SS puka, odbačene nazad do željezničke stanice Lisine. Tito, koji se u momentu otpočinjanja borbe zatekao u koloni na oko 700 m zapadno od zaravni Bjeljevine, čim je primio izvještaj da je neprijatelj odbačen i da se vrše pripreme za protjerivanje Nijemaca koji su nastavili da pružaju otpor i u zahvatu željezničke pruge, nastalu situaciju je razmotrio s većom grupom rukovodilaca: pored Arsa Jovanovića, Sretena Žujovića i Štaba 1. proleterskog korpusa, učestvovali su još i Edvard Kardelj, Aleksandar Ranković i Ivan Milutinović. Tom prilikom je Tito procijenio da bi dalje protjerivanje neprijatelja iziskivalo znatne ljudske žrtve, pa je odlučeno da se kolona Vrhovnog štaba zaustavi i prenoći, a sjutradan da krene kraćim pravcem, pošumljenim terenom i danju; izdato je naređenje da se prethodnica i obje pobočnice u toku noći izvuku iz botfbe, a Stabu 1. proleterskog korpusa naredi da se koloni Vrhovnog štaba obezbijedi prelaz preko ceste južno od žandarmerijske stanice Mlinište. Nakon toga se kolona Vrhovnog štaba, bez prethodnice i pobočnica (one su kasno noću stigle), prije mraka vratila istim putem do onog mjesta u rejonu Tankog paleža (jugozapadno od kote 1204) gdje je logorovaia tokom proteklog dana. Tu je provela noć 1/2. juna.

Rano ujutro 2. juna Tito je s načelnikom Vrhovnog štaba Arsom Jovanovićem i komandantom 1. proleterskog korpusa Kočom Popovićem precizirao marš-rutu novog pravca kretanja, a čim je Štab 1. proleterske divizije u 7 sati odgovorio da treba hitno krenuti k pomenutoj žandarmerijskoj stanici, Tito je naredio da krene već formirana marševska kolona. Na čelu je, kao prethodnica, išao 2. bataljon, a u zaštitnici 3. i 4. bataljon 3. krajiške proleterske brigade. Pobočnice nisu isturane. Zbog nesigurnosti s koje strane može uslijediti iznenadan napad neprijatelja, kretalo se grebenima planinskih kosa i visova. Kolona je najprije ponovo išla oko 600 m stazom pored kote 1204, pa nastavila kretanje bespućem, skrećući na istok južnom padinom visa označenog kao kota 1266, prolazeći pri tom na oko 200 m južno od te kote. Potom je išla južnom padinom visa označenog kao kota 1288, prolazeći na oko 250 m južno od te kote. Dalje je išla južnim dijelom prevoja Samograd, a zatim nastavila kretanje blagom kosom središnog dijela predjela Crna gora, prolazeći pri tom na oko 850 m južno od kote 1322. Presijecajući zatim stazu koja se spušta zapadno od visa Krš na oko 900 m jugozapadno od kote 1488, kolona Vrhovnog štaba je nastavila penjaje zapadnim grebenom Gola kosa do 1560-te horizontale, od koje silazi malim grebenom na sjeverozapadne padine visa Kutjerovac. Odatle ide oko 2,5 km kosama pravo na jug, pa nastavlja kretanje zapadnom ivicom Roguline doline i izbija na sjeveroistočne padine uzvišen ja Veliko brdo, odakle blago skreće na jugoistok i na oko 250 m južno od kote 1385 počinje da se penje grebenom uzduž kose Jančare vrh do kote 1495. Kad je tu izbilo čelo kolone oko 12 časova, Tito je dao odmor. Odatle je Koča Popović poslao radiogram Štabu 1. proleterskog korpusa: tražio je da ga izvijesti kakva je situacija između Mliništa i sela Perduhova i javio mu da Vrhovni štab namjerava da se preko ceste prebaci u Bubnjeve poljane.

Nakon jednočasovnog odmora, Tito je naredio dalji pokret. Kolona Vrhovnog štaba se spustila grebenom do jugozapadne ivice Jokića poljane i presijecajući put Vrbljane — Štekerovci na oko 1000 m južno od kote 1525 prošla istočnim dijelom Vrletine doline, zatim je prošla na oko 300 m sjeverno od kote 1448, a potom na oko 500 m istočno od nje. Nastavljajući dalje kretanje, kolona je išla preko istočne padine Reveničkog vrha i presjekla put Oštrelovi — kota 1425 na oko 600 m sjeveroistočno od te kote, odakle je skrenula blago na jugoistok i presjekla trasu šumske željezničke pruge na oko 650 m sjeveroistočno od iste kote. Idući tako, kolona Vrhovnog štaba je na oko 300 m istočno od te trase izbila na put i njim išla svega oko 500 m zapadnim padinama Tubinog brda, a zatim je njegovim južnim podnožjem izašla na raskršće puteva 500 m južno od kote 1226. Odatle je pošla sjeveroistočnim, pa istočnim rubom Labodere šume, prolazeći pri tom najprije na oko 300 m sjeverno, a zatim oko 700 m istočno od kote 1264. Potom nastavlja kretanje sjevernim, pa sjeveroistočnim rubom Ređuše šume do zaravni koja je udaljena oko 750 m sjeveroistočno od kote 1356, a na odstojanju oko 4 km od ceste koja vodi preko Mliništa. Tu je Tito oko 14.30 časova zaustavio kolonu. Naredio je da se patrolama izvidi okolni teren i uspostavi čvrsta veza s bataljonima 1. proleterske biigade koji vode borbe u šumama kose Andanuše i da se od Štaba 1. proleterske divizije radio-vezom prime najsvježiji podaci o neprijatelju, a u međuvremenu da se kolona Vrhovnog štaba pripremi za brzo kretanje preko vatrom ugroženog terena

Izlaganje: Borbe treće proleterske krajiške brigade u drvarskoj operaciji1 General-potpukovnik Savo Trikić

Poglavlja: BRIGADA NA NEPOSREDNOM OBEZBJEĐENJU VRHOVNOG ŠTABA

Pokret je izvršen prema predviđenom planu. Pošto su jedinice u toku noći prešle preko puta s. Rore — s. Prekaja, prvog juna u ranu zoru izbile su na liniju Revenički vrh (k. 1384) — Celopek (k. 1339) — Repovac (k. 1208). Radi lakšeg pokreta preko pošumljenog terena izvršena je pregrupacija jedinica. Na čelu kolone kretala se borbena grupa sastava: 1, 5. i 6. bataljon 3. krajiške i dva bataljona Inžinjerijske brigade, pod komandom zamjenika komandanta 3. krajiške i političkog komesara Inžinjerijske brigade majora Romana. I ovoga puta, dok je kolona Vrhovnog štaba bila u pokretu iz rejona Poljice prema Crnoj Gori i Obršini, borbena grupa »Jiriš« kretala se iz rejona Potoka prema Prekaji u potpuno suprotnom pravcu i na bliskom rastojanju. Zatim se razvila i nastupala prema Tičevu, gdje su se nalazile jedinice 8. korpusa, s ciljem da ih razbije i uspostavi vezu sa 1. pješadijskim pukom »Brandenburg«. Tako je i ovoga puta neprijatelj izmanevrisan. Do 8 časova kolona Vrhovnog štaba prikupila se u širem rejonu Bjelejevine, Bukovača. Organizovano je kružno obezbjeđenje i upućene su patrole u pravcu neprijatelja. Dan je protekao bez borbe. Cio predio odisao je svježinom borove, jelove, smrečeve i bukove šume. Bio je vrlo lijep i sunčan junski dan.

NAUČNI SKUP 23. i 24. maja 1984. ZA POBJEDU I SLOBODU DRVARSKA OPERACIJA Učesnici govore Beograd 1986 (PDF)

Crna gora je naziv za središnji planinski predjel između masiva Klekovače, Lunjevače, Bobije, Srnetice te južno od Mliništa Vitoroga, Hrbine i Čemernice. Na jugu je Glamočko polje. Nema jedan izraženi greben već ima karakter visoravni s koje se uzdiže više grebena i vrhova.