---

SREDIŠNJI POJAS >​ POVRŠI I BRDA CRNE GORE I PROKLETIJE > Rebrčnik
Država: Crna Gora
Najviši vrh: Velji Rebrčnik, 1586 m
Koordinate najvišeg vrha: 42.6466, 19.2680

O PLANINI VODIČ PRAKTIČNO

O planini

REBRČNIK je jedna od planina u istočnom dijelu masiva Prekornice, smješten sjeverno od Podgorice. Čine ga dva grebena Velikog (Veljeg) s najvišom točkom na 1586 m, te Malog Rebrčnika i nekoliko nižih vrhova. Pristup vrhu je lagan (zahtjeva srednju kondicijsku pripremljenost). Dijelovi planine su pod šumom (lijepa borova šuma).

Jedna od uobičajenih ruta na Rebrčnik polazi od zaravni Radovče (854 m nv.), ide kroz Rtovni do (1162 m) i završava usponom na najbliži vrh Veljeg Rebrčnika (1543 m).

Položaj Rebrčnika
Detalj topografske karte Vojnogeografskog instituta u Beogradu, 1:100.000, sekcija 627 Danilovgrad, prvo izdanje tiskano 1970, prema stanju iz 1960-1966.

Pogled na Rebrčnik
Izvor fotografije: Planinarski klub Oblun, Podgorica

Po planini i po kraju

Veliki Rebrčnik (1586 m)

Ostale varijante imena su: Rebršnik, Veliki Lebršnik, Velji Rebrčnik, Rebršnik,  Veliki Lebršnik, Velji Rebrčnik.

Iako je najviši vrh grebena Velikog Rebrčnika visok 1586 metara, većina planinara obično uspinju nižu kotu toga grebena - 1534 m, tako da je se u izvorima vrlo često za Veliki Rebrčnik može pronaći podatak o toj visini. 

Veliki Rebrčnik
Autor fotografije:Stojanovic Slavko (pogledaj originalnu fotografiju na Panoramio.com klikom na fotografiju)

---

Mali Rebrčnik (1400 m)

​Mali Rebrčnik
Autor fotografije:Stojanovic Slavko (pogledaj originalnu fotografiju na Panoramio.com klikom na fotografiju)

---

Kokotovi vrhovi
Pločje
Bukovi vrh
Ljute Srtovače

Rebrčnik
Detalj topografske karte Vojnogeografskog instituta u Beogradu, 1:25.000, sekcija 148-4-1 Mrtvo Duboko, sadržaj dopunjen 1972, tiskano 1980.

Iz povijesti kraja ...
​
​Jedno od graničnih naselja Osmanskog Carstva podignutih početkom XVIII vijeka bio je i Spuž u Bjelopavlićima. Jaka vojna utvrda izgrađena na lokalitetu zvanom Glavica (165 mnm), koja strateški dominira u krajnjem jugoistočnom dijelu Bjelopavlićke ravnice, bila je podignuta radi obezbjeđivanja važnog komunikacionog pravca koji je vodio od Skadra i Podgorice prema Nikšiću i dalje prema središtu Bosanskog elајeta, ali i radi sprječavanja upada crnogorskih i brđanskih četa u tај diо nemirne granice Osmanskog Carstva. Status kapetanije Spuž je dobio ubrzo po izgradnji, a granice kapetanije su se jugoistočno i istočno od naselja protezale vrhovima uzvišenja Stologlav, Stražarnica, Rebršnik, Trubjela, Kurozeb, Lasica, Zakamenje. Granica je dalje išla na sjever vrhovima Siljevca, spuštajući se odatle na Boronjino i (H)Adži(ji)n most na Sušici, lijevoj pritoci Zete u selu Miokusovićima, gdje se Spuška kapetanija graničila sa Nikšićkom kapetanijom. Granica je odatle nastavljala ka sjeverozapadu odnosno zapadu, prema Selištima, odnosno vrhovima Seliške srednje gore, Obadovog brijega, Garča i Malog Garča, odakle je skretala prema jugu do brda Sađavca, gdje se kapetanija graničila sa Podgoricom. Na tom prostoru živjelo je i muslimansko i hrišćansko stanovništvo – muslimansko najvećim dijelom u  varoši Spužu, a hrišćansko po selima koja su bila smještena u njegovoj okolini. 

IZVOR  Prilog kulturnoj istoriji Spuške kapetanije od početka XVIII vijeka do kraja prve polovine XIX vijeka (Almanah)

Praktično